سازه‌های تک پایه خود ایستا از بتن مسلح با مقطع گرد تو خالی بوده که بصورت گریز از مرکز در قالب‌های فولادی با سطح جانبی کاملا صاف و در قطعات با طول‌های 6، 9 و 12 متر تولید می‌شود و برای کاهش وزن قسمت‌های فوقانی سازه، از کراس آرم‌های فولادی با روکش گالوانیزه گرم استفاده می‌گردد. الگو و Patent اصلی طرح، نحوه مونتاژ قسمت‌های مختلف تنه به همدیگر و همچنین بازوهای فلزی به تنه بتنی می‌باشد که در یک روش توسط اتصال جوشی و تعبیه هسته مقام و در روش دیگر توسط اتصال پیچی و تعبیه فلنج فولادی گالوانیزه گرم انجام می‌گردد. اتصال کراس آرم‌های فولادی به تنه بتنی هم با تعبیه مهره‌های دفنی صورت می‌گیرد که مهره‌های دفنی فوق بصورت ویژه‌ای طراحی و در بتن جاگذاری می‌گردند. بارهای قائم و برشی، معمولاً کنترل کننده طرح نبوده و ابعاد کلی مقطع با انتخاب قطر و ضخامت و مقدار فولاد مصرفی مناسب برای جوابگویی به لنگرهای بیرونی طراحی می‌شود. نمونه‌های عینی سازه‌های فوق بصورت تک پایه خود ایستای بتنی مورد استفاده در خطوط 63 تا 400 کیلوولت بصورت‌های تک مداره، دو مداره و در طرح‌های کمپکت بصورت‌های چهار، شش و حتی هشت مداره با ولتاژهای یکسان و یا متفاوت و با ارتفاع حدود 50 متر و توان تحمل لنگر بیش از 4000 تن- متر تولید و حمل و نصب گردیده است.